Kampperikkelen
Blijf op de hoogte en volg Ilja
23 Juli 2012 | Roemenië, Reghin
Beste allemaal,
Tsjonge ik had me werkelijk niet gerealiseerd dat het alweer zo lang geleden is dat ik hier een verslag heb geplaatst! Wat vliegt de tijd.
Inmiddels is het hier volop zomer. Het is al sinds begin juni echt warm...om maar niet te zeggen dat het op de meeste dagen gewoonweg snikheet is geweest, met middagtemperaturen dik over de 40 graden!
Op zich best genieten hoor, zolang echt zomer. Op dit moment is het kwik wel weer een beetje terug naar normaal met temperaturen rond de 30 graden en da's op zich ook wel weer fijn.
Aan het land is goed te zien dat het al zolang heet is en vooral dat de gebruikelijke middagonweersbuien uitblijven. Het gras is nu al bijna overal geel en de rivier voor mijn huis staat echt ongelofelijk laag....het is uberhaupt al een ondiepe rivier maar nu ligt ie voor de helft droog. Een beetje water zou dus op zich ook geen slecht idee zijn.
Afgelopen week hebben we een gaaf jeugdkamp achter de rug. Hier kwamen zo'n 400 jongeren uit heel Roemenie bijeen. Phoneo had een groot aandeel in de organisatie van dit kamp en het was echt heel erg bijzonder om hieraan mee te mogen werken. Ik geloof dat dit kamp voor heel veel tieners echt levensveranderend is geweest.
Vrijdag kwamen we terug en nu maken we ons alweer op voor het volgende kamp. Morgenochtend om 8 uur verzamelen we hier in de stad met alle kinderen die meegaan naar het kinderkamp van de Go-Kids.
Eindelijk, eindelijk was zondag de lijst met inschrijvingen voor dat kamp definitief en compleet. De kinderen die meegaan naar dit kamp komen uit drie dorpen en uit 4 zigeunerwijken in de stad. Een uitgestrekt gebied en voor je iedereen getraceerd hebt, alle ouders gesproken hebt, alle kids hun medische verklaring gemaakt hebben, alle kinderen ontluist zijn etc. etc. ben je echt wel even verder.
En dan kom je ook weer zoveel schrijnende situaties tegen. Kinderen die plotseling verdwenen zijn omdat vader iets heeft uitgehaald en het gezin onderduikt. Een moeder die echt bang is om naar haar dorp terug te gaan voor de medische verklaring voor de kids omdat ze bang is haar man tegen te komen. Een vader die zijn twee oudste kinderen eigenlijk niet meer mee kan laten gaan omdat zijn vrouw net bevallen is van kind nummer 7...waarvan hij zich alleen maar vertwijfeld lijkt af te vragen hoe hij dat nu weer moet voeden....en omdat moeder nog in het ziekenhuis was moesten de kids van 12 en 14 thuis blijven om voor drie peuters te zorgen want vader heeft...gelukkig....een baan. Gelukkig bleek moeder uiteindelijk vandaag al thuis te komen en kunnen ze nu toch mee.
Zo veel ouders en kinderen die echt niet lijken te begrijpen dat een vol kamp echt vol is en dat ik ook niet meer bedden en plekken kan bedenken, of dat je plekje echt weg is als je tot het laatste moment wacht met inschrijven. Een huisarts die me smeekt een gezin te overtuigen alstjeblieft te komen om de kinderen te laten vaccineren omdat dat al jaren had moeten gebeuren.
En uren en uren kinderen ontluizen, haren wassen, kleren uitzoeken etc. etc. En met ouders praten, soms keer op keer terug naar dezelfde wijk...eerst mogen de kinderen niet, dan toch wel, dan toch niet, uiteindelijk wel...of soms niet.
Zenuwachtige kinderen die voor het eerst meegaan en er echt zo ontzettend veel zin in hebben. Als je een groen kaartje hebt, dan ben je zeker van je plek...die kaartjes lijken wel schatten.
"Is het erg als je geen tandpasta mee kunt nemen...of krijgen we dat daar?"... komt goed, krijg je straks in kamp als je het niet hebt.
"niemand kijkt naar dat jongetje om, maar nemen jullie hem alstjeblieft wel mee, hij kan wel met ons meelopen naar de opstapplaats" tuurlijk.
"hoe laat moeten we klaarstaan..en waar?" Tsja het verste dorp wordt al om kwart voor 7 opgehaald dus dat wordt vroeg opstaan :-)
Afijn, zondag was gelukkig eindelijk de lijst compleet. Van de oorspronkelijke 42 kids konden er nog een heel aantal door allerlei situaties uiteindelijk toch niet mee, voor hen heel sneu. Voor bijna alle kids op de wachtlijst was het een geschenk....voor veel van hen konden we nu een plekje vinden. Dus met die uiteindelijke 42 hopen we morgen in de bus te stappen en dan is het eindelijk zover...het eerste kinderkamp 2012 kan van start! Wij hebben er zin in!
Tsjonge ik had me werkelijk niet gerealiseerd dat het alweer zo lang geleden is dat ik hier een verslag heb geplaatst! Wat vliegt de tijd.
Inmiddels is het hier volop zomer. Het is al sinds begin juni echt warm...om maar niet te zeggen dat het op de meeste dagen gewoonweg snikheet is geweest, met middagtemperaturen dik over de 40 graden!
Op zich best genieten hoor, zolang echt zomer. Op dit moment is het kwik wel weer een beetje terug naar normaal met temperaturen rond de 30 graden en da's op zich ook wel weer fijn.
Aan het land is goed te zien dat het al zolang heet is en vooral dat de gebruikelijke middagonweersbuien uitblijven. Het gras is nu al bijna overal geel en de rivier voor mijn huis staat echt ongelofelijk laag....het is uberhaupt al een ondiepe rivier maar nu ligt ie voor de helft droog. Een beetje water zou dus op zich ook geen slecht idee zijn.
Afgelopen week hebben we een gaaf jeugdkamp achter de rug. Hier kwamen zo'n 400 jongeren uit heel Roemenie bijeen. Phoneo had een groot aandeel in de organisatie van dit kamp en het was echt heel erg bijzonder om hieraan mee te mogen werken. Ik geloof dat dit kamp voor heel veel tieners echt levensveranderend is geweest.
Vrijdag kwamen we terug en nu maken we ons alweer op voor het volgende kamp. Morgenochtend om 8 uur verzamelen we hier in de stad met alle kinderen die meegaan naar het kinderkamp van de Go-Kids.
Eindelijk, eindelijk was zondag de lijst met inschrijvingen voor dat kamp definitief en compleet. De kinderen die meegaan naar dit kamp komen uit drie dorpen en uit 4 zigeunerwijken in de stad. Een uitgestrekt gebied en voor je iedereen getraceerd hebt, alle ouders gesproken hebt, alle kids hun medische verklaring gemaakt hebben, alle kinderen ontluist zijn etc. etc. ben je echt wel even verder.
En dan kom je ook weer zoveel schrijnende situaties tegen. Kinderen die plotseling verdwenen zijn omdat vader iets heeft uitgehaald en het gezin onderduikt. Een moeder die echt bang is om naar haar dorp terug te gaan voor de medische verklaring voor de kids omdat ze bang is haar man tegen te komen. Een vader die zijn twee oudste kinderen eigenlijk niet meer mee kan laten gaan omdat zijn vrouw net bevallen is van kind nummer 7...waarvan hij zich alleen maar vertwijfeld lijkt af te vragen hoe hij dat nu weer moet voeden....en omdat moeder nog in het ziekenhuis was moesten de kids van 12 en 14 thuis blijven om voor drie peuters te zorgen want vader heeft...gelukkig....een baan. Gelukkig bleek moeder uiteindelijk vandaag al thuis te komen en kunnen ze nu toch mee.
Zo veel ouders en kinderen die echt niet lijken te begrijpen dat een vol kamp echt vol is en dat ik ook niet meer bedden en plekken kan bedenken, of dat je plekje echt weg is als je tot het laatste moment wacht met inschrijven. Een huisarts die me smeekt een gezin te overtuigen alstjeblieft te komen om de kinderen te laten vaccineren omdat dat al jaren had moeten gebeuren.
En uren en uren kinderen ontluizen, haren wassen, kleren uitzoeken etc. etc. En met ouders praten, soms keer op keer terug naar dezelfde wijk...eerst mogen de kinderen niet, dan toch wel, dan toch niet, uiteindelijk wel...of soms niet.
Zenuwachtige kinderen die voor het eerst meegaan en er echt zo ontzettend veel zin in hebben. Als je een groen kaartje hebt, dan ben je zeker van je plek...die kaartjes lijken wel schatten.
"Is het erg als je geen tandpasta mee kunt nemen...of krijgen we dat daar?"... komt goed, krijg je straks in kamp als je het niet hebt.
"niemand kijkt naar dat jongetje om, maar nemen jullie hem alstjeblieft wel mee, hij kan wel met ons meelopen naar de opstapplaats" tuurlijk.
"hoe laat moeten we klaarstaan..en waar?" Tsja het verste dorp wordt al om kwart voor 7 opgehaald dus dat wordt vroeg opstaan :-)
Afijn, zondag was gelukkig eindelijk de lijst compleet. Van de oorspronkelijke 42 kids konden er nog een heel aantal door allerlei situaties uiteindelijk toch niet mee, voor hen heel sneu. Voor bijna alle kids op de wachtlijst was het een geschenk....voor veel van hen konden we nu een plekje vinden. Dus met die uiteindelijke 42 hopen we morgen in de bus te stappen en dan is het eindelijk zover...het eerste kinderkamp 2012 kan van start! Wij hebben er zin in!
-
23 Juli 2012 - 20:36
Ilja Witte:
tsja en nu dus net nog een telefoontje over een meisje dat we pas zondagmiddagf een plekje konden geven, blijkt dat de dokter vandaag wel bijna 5 euro vroeg voor de medische verklaring en dat is voor ouders echt een enorm vermogen....4 keer de normale prijs overigens.....Afijn gelukkig nu alles ook weer opgelost. -
23 Juli 2012 - 21:07
Jennèske:
Tjonge ilja ben ik nu de allereerste die reageert !!! Dan moet ik natuurlijk wel even wat zeggen.
Ik hoop dat jullie een te gek kamp krijgen, dan hebben de NL kinderen dat vast ook en natuurlijk
ook de leiding. Heel veel zegen toegewenst voor de komende tijd groetjes -
23 Juli 2012 - 22:12
Caroline Neeft:
Hoi Ilja, wat bijzonder om zo te lezen over de 'andere' kant van het kamp :) heel veel zegen en plezier ook met onze kids en we kijken uit naar wat de Heer door hen heen zal gaan doen. Mogen wij straks weer meegenieten van alle verhalen waar ze straks mee thuis komen! Liefs Caroline <3 -
24 Juli 2012 - 07:23
Christine Visser:
Hoi Ilja,
Hoorde ook Beryls verhaal, zo mooi nu van beide kanten en wat moet je dan een regeltantre zijn en toch ook je hoofd koel houden. Bid voor jullie allemaal dat het echt 'n te gekke week wordt, waar al de kids echt de Liefde van de Vader mogen ervaren, waar jij ook echt mag genieten van al die koppies en kontakt met de dutchies!!!
Liefs uit zonnig Kudel. -
24 Juli 2012 - 19:37
24 Juli 2012:
Hoi Ilja,
Heel veel zegen toegewenst.
We staan biddend achter jullie.
Liefs Annet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
